تأثیر تمرینات تقویت ایزوکینتیک انتخابی و تقویت عمومی عضلات چهارسر بر زمان فعال شدن عضلات پهن داخلی و خارجی در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال

زمینه و هدف: سندروم درد پاتلوفمورال (pfps) ارتباط نزدیکی با عدم ­تعادل زمان فعال ­شدن عضلات په ن­داخلی مایل (vmo) و پهن ­خارجی (vl) دارد. هدف تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر تمرینات تقویت ایزوکینتیک انتخابی و تقویت عمومی عضلات چهارسر بر زمان فعال ­شدن عضلات vmo و vl در مبتلایان به pfps بود. مواد و روش ­ها: 36 زن مبتلا به pfps بامیانگین سن 8/6±3/27 سال، به طور داوطلبانه درتحقیق حاضر شرکت کرده و به طور تصادفی دریکی از 3 گروه تمرینی: تقویت ایزوکینتیک انتخابی vmo (vmo-sis)، تقویت عمومی کوادریسپس (qgs) و کنترل (co) قرار گرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته اجرا و زمان فعال­شدن عضلات vmo و vl، با استفاده از الکترومایوگرافی محاسبه گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون­ های آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و بونفرونی صورت گرفت. یافته ها: قبل از مداخلات، بین گروه­ ها اختلافی وجود نداشت (05/0p). بعد از مداخلات، در گروه vmo-sis، زمان فعال­ شدن عضله vmo کاهش یافت (001/0>p)، اما برای عضله vl تغییری نکرد (05/0 نتیجه ­گیری: پیشنهاد می ­شود تمرین اکستنشن ایزوکینتیک زانو از زاویه 30 درجه با حداکثر چرخش خارجی تیبیا، به عنوان یک مداخله درمانی مطلوب جهت بهبود تعادل زمان فعال­ شدن عضلات پهن داخلی و خارجی در مبتلایان به pfps استفاده شود.